Wetenschappelijk gezien is er weinig bekend over de diagnostiek en behandeling van ADHD op latere leeftijd. Diagnostiek van ADHD bij ouderen met complexe comorbiditeit is ingewikkeld, maar kan wel een nieuw behandelperspectief bieden. Een casus uit ons hoogspecialistisch centrum. Onder kinderen is de prevalentie van ADHD vijf procent en een meerderheid van hen houdt in de volwassenheid last van disfunctioneren door ADHD.1 De prevalentie van ADHD bij ouderen is drie procent.2 Bij ouderen gaat ADHD doorgaans gepaard met angst, depressie, slaapproblemen, verslaving of persoonlijkheidsstoornissen.3 Ook autisme en ADHD komen vaak samen voor.4 De negatieve gevolgen van ADHD blijken voor ouderen vergelijkbaar met die voor jongere volwassenen, zoals een lager opleidingsniveau, meer middelenmisbruik, een groter sociaal isolement, een negatiever zelfbeeld en een slechtere kwaliteit van leven.5 ADHD op latere leeftijd (alsnog) diagnosticeren en behandelen kan een groot verschil maken; voor de oudere zelf, maar ook voor zijn/haar omgeving.1 Echter, een empirisch onderbouwd behandelaanbod dat specifiek gericht is op ouderen met ADHD ontbreekt vooralsnog.6