Volgens een aantal deskundigen in de ggz is emotieregulatie een van de belangrijkste transdiagnostische processen. Maar in de behandeling is hier vaak nog onvoldoende aandacht voor. Terwijl er inmiddels veel onderzoek en ontwikkelingen zijn op dit gebied. ‘Emoties zijn als een kompas. Hoe kun je weten wie je bent en wat je wilt als je niet weet wat je voelt?’

In dit artikel komen de volgende onderwerpen aan de orde:

1. Ontwikkeling van het vakgebied emotieregulatie
2. Belang van emotieregulatie
3. Emotieregulatie bij kinderen en adolescenten
4. Emotieregulatie en dialectische gedragstherapie (DGT)
5. Emotieregulatie en Acceptance and Commitment Therapy (ACT)

1. Ontwikkeling van het vakgebied emotieregulatie

In de ggz ligt de nadruk van de behandeling meestal op de specifieke kenmerken van een stoornis, gelabeld aan het diagnosesysteem van de DSM. Denk aan depressie, angst- of persoonlijkheidsstoornissen en borderline. Deskundigen die zich met emotieregulatie bezig houden, zijn van mening dat de wortels van veel psychische problematiek liggen in het verkeerd en zelfs destructief omgaan met emoties als woede, wanhoop en teleurstelling. In die visie hebben mensen met psychische problemen veel met elkaar gemeen en zou emotieregulatie een essentieel onderdeel moeten zijn van vrijwel elke behandeling.

Meer aandacht voor transdiagnostische processen

In de psycho-analyse was er veel aandacht voor angsten en frustraties van patiënten. ‘Met de opkomst van gedragstherapie in de eerste helft van de 20e eeuw, werd de belevingswereld van de patiënten taboe, ’ licht Sander Koole, onderzoeker en directeur van het Amsterdam Emotion Regulation Lab toe. ‘Dit