Volgens de Amerikaanse klinisch psycholoog Abraham Harold Maslow (1908-1970) doorlopen mensen een ‘behoeftenhiërarchie’ die hij de ‘Piramide van Maslow’ noemde. In zijn motivatie-theorie (1943) stelt hij dat de mens pas kan streven naar bevrediging van hiërarchisch hoger gelegen behoeften nadat de hiërarchisch lagere behoeften eerst bevredigd zijn. Zo komen onze behoefte aan eten, drinken, slaap en veiligheid volgens Maslow voor onze behoefte aan waardering, erkenning en zelfrespect. Zelfactualisatie – de behoefte om de eigen persoonlijkheid en groeimogelijkheden te ontwikkelen en waarderen – is volgens Maslow een van de hiërarchisch hoogst gelegen basisbehoeften. Maslow’s theorie bleek lastig te toetsen. In 1962 zei hij hier zelf over: ‘My motivation theory was published 20 years ago, and in all that time nobody repeated it, or tested it, or really analyzed it or criticized it. They just used it, swallowed it whole with only the most minor modifications…’ Latere studies lijken er juist op te wijzen dat we (gelijktijdig) verschillende categorieën van behoeften kunnen nastreven, onafhankelijk van of we andere behoeften al dan niet bevredigd hebben. Ook is het de vraag of Maslow er niet te veel vanuit ging dat mensen uit ‘innerlijke behoeften’ tot activiteit komen; er is immers ook een buitenwereld die mensen kan activeren.
