Sinds kort mogen artsen in Schotland ‘natuur’ voorschrijven aan patiënten. Een Schotse dokter kan tegenwoordig dus de volgende recepten meegeven: ‘make beach art from natural materials’; ‘borrow a dog and take it for a walk’; ‘touch the sea’.

En ook de tot de verbeelding sprekende adviezen: ‘make a bug hotel’; ‘bury your face in the grass’; ‘pick two different kinds of grass and really look at them’; ‘summon a worm out of the ground without digging or using water’; ‘appreciate a cloud’; ‘talk to a pony’. Doel van deze natuurvoorschriften is om angst te verminderen en het welbevinden te vergroten bij mensen met allerlei lichamelijke aandoeningen. Het positieve effect van tijd in de natuur doorbrengen is uiteraard ook al aangetoond. Al zijn de genoemde voorbeelden vooral grappig, het lijkt toch eigenlijk heel logisch en gezond om de patiënten ‘natuur’ te adviseren. Waarschijnlijk werkt het nog beter wanneer de natuur als een echt recept wordt meegegeven door een dokter, waardoor mensen ook zullen verwachten dat het werkt als een echt medicijn. Zou het ook iets zijn voor psychologen om hun patiënten in elke sessie een natuur-oefening voor te schrijven? Het kost niks en ik verwacht ook geen negatieve bijwerkingen. En misschien zou het voor iedereen zelfs een vast voorschrift moeten worden, ook ter preventie van allerlei psychische en lichamelijke aandoeningen.

Dat laatste geldt misschien ook voor de emotieregulatietraining van de Vlaamse onderzoeksgroep van Caroline Braet, waarover zij vertelt in dit nummer. Deze training zou al op