Vorige week ben ik verhuisd en verhuizen geeft stress. Verhuizen is zelfs opgenomen als ‘life-event’ in de officiële stressvragenlijsten. Sterker nog, als je ook nog eens een hypotheek hebt afgesloten heb je zomaar twee life-events te pakken. De stress wordt veroorzaakt doordat de verhuizing in meer of mindere mate om psychische aanpassing vraagt. Life events geven niet alleen stress, ze kunnen ook luxerend zijn voor het ontstaan van psychische stoornissen.

De stress herken ik zeer. Voorafgaand aan de daadwerkelijke verhuizing was er al spanning; vanaf het moment dat we het huis gezien hadden – en we het nog moesten zien te bemachtigen in de huidige, overspannen woningmarkt – tot en met de bouwvergunning die maar op zich liet wachten terwijl de aannemer al klaar stond. En dan nog de verhuizing zelf: te laat begonnen met het opruimen van alle troep uit de veel te grote berging, die we eigenlijk al veel eerder hadden willen uitzoeken, maar waar het uiteraard niet van was gekomen. Dan de paniek, de avond voor de verhuizing, over de grote hoeveelheid spullen die mee moest naar het nieuwe huis zónder berging. En ’s ochtends bleek de ijskast nog vol en het balkon niet ontruimd. In de weken na de verhuizing bleef de verwachte euforie over wonen in ons droomhuis uit. Vermoeidheid, de tegelzetters die elke dag om zeven uur al op de stoep stonden, de onuitgepakte dozen (het telkens misgrijpen), een lekkage en al het regel- en papierwerk dat niet ophield