Bestaat dat nou eigenlijk, een ochtendmens of een avondmens zijn? Laatst had ik er een hele discussie over met een bevriend stel. Zij beweerde van niet en hij van wel. Hij viel namelijk altijd in slaap op de bank ’s avonds en daar stoorde zij zich aan en zij was ervan overtuigd dat hij daar best iets aan zou kunnen doen. Zij was duidelijk een avondmens en hij een ochtendmens, vond ik, want ik ben ervan overtuigd dat die verschillen er zijn. Zelf ben ik een ochtendmens, heel spijtig, want ik zou liever een avondmens zijn; dan zou ik het probleemloos lekker laat kunnen maken, tot diep in de nacht films kijken of lezen, zonder in slaap te sukkelen. En dan de volgende dag heerlijk uitslapen.

Slapen is een veelbesproken onderwerp in het dagelijks leven: de kwaliteit van het slapen, het aantal uren slaap, wel of niet uitslapen, dromen, wel of niet vaak wakker worden, slapeloze nachten met baby’s, de invloed die een slechte nacht overdag heeft, et cetera. En iedereen weet dat een tijd slecht slapen echt impact op je gemoedstoestand kan hebben. Wat vreemd eigenlijk dat we het er in onze spreekkamers met cliënten zo weinig over hebben. Marike Lancel, somnoloog, pleit er in het hoofdinterview van dit nummer voor om al in het begin van een behandeling aandacht te besteden aan slaap en daar ook interventies op te doen en zij legt hierin ook uit waarom dit zo belangrijk is.

Een flink aantal jaren geleden heb ik slaapcursussen gegeven. Ik adviseerde mensen om op te staan als ze langer dan 20 minuten niet konden slapen en dan iets slaapverwekkends te gaan doen; om een vaste opstatijd te hanteren, ongeacht de kwaliteit van de nachtrust; om effectiever te slapen door de tijdsduur in bed heel krap te maken, zodat ze vanzelf wel gingen slapen tijdens die beperkte uren. En het werkt. Zelf sliep ik in die tijd overigens prima, maar nu wat minder en zelf pas ik vooralsnog geen van de slaapregels toe. Vanavond ga ik beginnen: voor als ik niet kan slapen, leg ik een stapeltje strijkwerk klaar.