‘Ja, goedemorgen… even wakker worden hoor’, zegt moeder terwijl zij de slaap uit haar ogen wrijft als ik om half elf voor haar deur sta. ‘Goed dat je er bent, het is gisteren helemaal misgegaan.’ Ik ben blij en ook een beetje trots dat moeder uit zichzelf en heel open vertelt dat er een incident is geweest. Bij binnenkomst in de woonkamer besef ik me dat deze openheid misschien niet nodig was; de woonkamer ligt bezaaid met glas van een kapot gegooide vaas, en twee stoelen liggen om. Ik aanschouw de woonkamer met een steek in mijn buik. Wat is hier gebeurd? In de hoek van de kamer zie ik Jip, de teckel. Hij snuffelt verbouwereerd aan