Volgens het woordenboek is de∙fai∙tis∙me (het; o) (van het Franse woord défaite, nederlaag) de neiging om in een gewapend conflict de strijd op te geven omdat de nederlaag als onvermijdelijk wordt beschouwd. Het is een heftige uitspraak, maar volgens Kees Lemkens is dat wel degelijk wat er aan de hand is in de ggz. Althans, dat vertelde hij in een interview in het augustusnummer van De Psychiater. Hierin vertelt de bestuurder van GGNet in Gelderland over het pessimisme wat volgens hem heerst als het gaat om de behandeling van chronische patiënten. Bij GGNet heeft recentelijk een groot herdiagnose-project plaatsgevonden onder 967 patiënten, van wie daarvoor alle dossiers werden geactualiseerd. De uitkomsten waren opmerkelijk: in 27% van de gevallen is de hoofddiagnose veranderd, bij 35% van de patiënten is een nieuwe diagnose gesteld en bleek de behandeling niet meer bij de diagnose te passen en bij 51% van de patiënten kwamen nieuwe inzichten naar boven die relevant zijn voor de verdere behandeling. Uit 63% van de dossiers kwamen nieuwe diagnoses èn nieuwe inzichten. De meeste verschuivingen vonden plaats op diagnoses die volgens Lemkens wel vaker onder de radar blijven – trauma, licht verstandelijke beperking, verslaving en autisme – maar die veel invloed kunnen hebben op de behandeling en behandelresultaten. Een psychiater op het voorjaarscongres waar deze cijfers werden gepresenteerd, reageerde hierop met: ‘ik denk dat het klopt en ik schaam me kapot’. In een reactie op het bovenstaande onderzoek raadt emeritus hoogleraar Michiel Hengeveld