Bij patiënten met een borderline persoonlijkheidsstoornis (BPS) is vaak sprake van hechtingstrauma, ofwel complex trauma. Smits e.a. spreken van complex trauma als er sprake is van verwaarlozing of misbruik in een hechtings- of mantelzorgrelatie.1 Er is nog weinig bekend over het effect van (jeugd)trauma op behandeluitkomsten voor een BPS, ook niet over de effecten op specifiek de behandeluitkomsten van Mentalized-Based Therapy (MBT). Smits e.a. onderzochten de prevalentie en impact van jeugdtrauma op MBT-uitkomsten bij mensen met een BPS. Dit deden ze in een randomized-controlled trial (N=83) met twee condities, namelijk een dagklinische MBT (N=49) en een intensieve-poliklinische MBT (N=34). Bij alle deelnemers werd jeugdtrauma op baseline uitgevraagd. Uitkomstmaten waren gericht op ernst van de klachten, BPS-kenmerken en het interpersoonlijk functioneren. Metingen zijn bij aanvang afgenomen en – tot 36 maanden erna – iedere zes maanden. De resultaten lieten zien dat jeugdtrauma bij de deelnemers met een BPS vaak voorkwam, maar dat dit in beide MBT-condities weinig impact had op de behandeluitkomst, de BPS-kenmerken en het interpersoonlijk functioneren. In de dagklinische MBT-conditie was wel een snellere verbetering te zien in de ernst van de klachten bij patiënten met substantieel jeugdtrauma dan in de intensieve-poliklinische MBT. Dit past bij eerdere bevindingen dat het patiënten in de intensieve-poliklinische MBT meer tijd kost om dezelfde therapeutische verbetering te bereiken. Ondanks dat jeugdtrauma in deze studie niet zoveel impact had op de behandeluitkomst mag de focus in de behandeling voor individuen met een BPS meer op jeugdtrauma liggen, vinden de auteurs;