‘Dat is een behandeling voor kinderen met een taal- en communicatiestoornis en een bijkomende psychiatrische stoornis. Deze kinderen hebben aan de ene kant moeite met praten, aan de andere kant verstaan en begrijpen ze anderen vaak niet goed, waardoor het moeilijk is om met hen te communiceren. Ook het contact van zo’n kind met de ouders lijdt daaronder. Stel je voor dat je eigen ouders je niet goed kunnen verstaan en begrijpen, en dat je ze niet kunt vertellen wat je hebt meegemaakt, en dat jij als kind vaak niet begrijpt wat zij zeggen; dat is zo traumatisch voor beide kanten. Door de psychiatrische stoornis hebben deze kinderen ook vaak meer moeite met hun emotieregulatie en uiten zij hun woede en frustratie vaker op een onacceptabele wijze, of trekken ze zich in zichzelf terug. Hier leren kinderen in het bijzijn van hun ouders – door het vertellen van ervaringsverhalen – verstaanbaar, begrijpelijk en aanvaardbaar te spreken, zodat ze kunnen vertellen wat hen bezighoudt. Het tegelijkertijd optekenen van hun eigen verhaal in een soort striptekeningen ondersteunt deze talige en communicatieve inhaalslag.’

‘Een voordeel van tekenen is dat het kind in eerste instantie niets hoeft te zeggen omdat iedereen wel begrijpt waar het over gaat, want iedereen ziet de tekening. En als het kind gaat praten, dan gebeurt dat in het tempo waarin het tekent, en dat geeft rust. Alleen door die