Dat het krijgen van een diagnose kanker vaak gepaard gaat met stress en psychologische problemen is bekend. Maar of het ook samengaat met een verhoogd risico op suïcide was nog niet eerder goed onderzocht. Een groep onderzoekers uit London bekeek daarvoor de data van bijna vijf miljoen kankerpatiënten (geregistreerd in het Verenigd Koninkrijk, tussen 1995 en 2015).¹ Zij ontdekten dat 2491 van deze patiënten suïcide hebben gepleegd; een relatief klein percentage, maar iedere suïcide is er één te veel. Ook ontdekten zij dat het risico op suïcide onder kankerpatiënten 20 procent hoger is dan in de normale populatie. Het hoogste suïciderisico vonden zij voor longvlies-, alvleesklier-, slokdarm-, long- en maagkanker; vormen van kanker die vaak een slechte prognose hebben. Een andere belangrijke bevinding is dat de meeste van de suïcides plaatsvinden in de eerste zes maanden nadat iemand de diagnose kanker krijgt. Dit pleit voor betere acute psychologische hulp nadat iemand gediagnosticeerd is met kanker. De onderzoekers pleiten meer in het algemeen ook voor betere en meer toegankelijke psychologische ondersteuning voor alle kankerpatiënten.

In de verplegings- en verzorgingssector (V&V) komen dementie en cognitieve stoornissen veel voor. Toch is zelden onderzocht welke impact onopgemerkte cognitieve stoornissen kunnen hebben op de medische zorg. In een nieuwe studie onderzochten Zweedse onderzoekers de prevalentie van ‘diagnostisch gemiste’ cognitieve stoornissen in