Om ‘succesvol’ ouder te worden, met weinig tot geen achteruitgang in functioneren op mentaal, lichamelijk en sociaal vlak, helpt het om een beetje veerkracht hebben. Een mooie term vind ik dat altijd, ‘veerkracht’. Het betekent zoiets als dat je er – wat er ook gebeurt – altijd weer bovenop komt. Bij ouderen dragen fysieke activiteit, een sterk gevoel van controle over het leven en openstaan voor sociale contacten bij aan veerkrachtig zijn, lees ik in onze nieuwsrubriek. Ik denk onmiddellijk aan mijn vader. Hij woont in een verpleeghuis, als gevolg van een beroerte acht jaar geleden. Op het gebied van fysieke activiteit scoort hij zeer slecht, want hij is halfzijdig verlamd en dat komt er in zijn geval op neer dat zijn fysieke activiteit eruit bestaat dat hij van bed in rolstoel en van rolstoel in bed getakeld wordt. Eigenlijk kan hij alleen zijn rechterarm goed gebruiken. Een sterk gevoel van controle over het leven ontbreekt ook vrijwel helemaal. Mijn vader is volledig afhankelijk van anderen, hij kan de meeste dingen die hij leuk vindt niet meer en heeft geen toekomstperspectief. Maar op openheid voor sociale contacten scoort hij zeer hoog. Hij kan met zijn grote-toetsen-telefoon slechts drie mensen bellen: mijn moeder, mijn broer en mij. Dat doet hij dan ook veelvuldig. Ook krijgt hij het voor elkaar om vrijwel elke dag bezoek te hebben van vrienden, kennissen, buren of oud-collega’s die hij opduikelt via google, samen met een vrijwilliger die hem helpt met de computer. Hij bereidt deze bezoeken goed voor, met een lijst aan belangstellende vragen over alles wat er in hun leven belangrijk is. Hij kent al het personeel van het verpleeghuis bij naam en hij informeert naar rapporten en zwemdiploma’s van hun kinderen. Hij is zeer hartelijk en aan iedereen die hij aardig vindt, vraagt hij: ‘Kom je gauw weer eens bij me langs? Dan trakteer ik op lunch met wijn. En als het niet lukt zie ik je wel op mijn begrafenis.’ (Hij heeft er namelijk ook plezier in om mensen een klein beetje te shockeren.) Deze lunches zijn altijd reuze gezellig, een echte aanrader. Succesvol ouder worden zit er voor mijn vader niet in, maar ik vind zijn veerkracht indrukwekkend groot!

Verder in dit nummer een interview met Arlette van Amerongen en Gloria Gribling, die een thesis schreven over de crisis in de ggz, die ontstaan is door onevenredig grote nadruk op efficiëntie, een sterk gegroeide bureaucratie en de daarmee samenhangende controlezucht. Zij pleiten er onder andere voor om behandelaren de passie voor- en de bezieling in hun werk weer terug te geven; wat je overigens ook zou kunnen zien als een bijdrage aan onze veerkracht als zorgprofessionals. Wij als redactie willen hier graag bij aansluiten door in ons tijdschrift meer artikelen over casuïstiek te gaan plaatsen, om hiermee meer aandacht te besteden aan de ambachtelijkheid van ons werk. Daar hebben we ook uw hulp bij nodig. Heeft u een interessante behandeling gedaan en zou u daar een stuk over willen schrijven? Mail dan naar: gz-psychologie@bsl.nl. Tenslotte hoop ik dat onze beroepsgroep hiermee succesvol ouder zal worden!