De gz-psychologen bestaan twintig jaar! En we vieren dit met een jubileumnummer van GZ-psychologie. Twintig jaar oud, dat betekent dat het beroep de adolescentie voorbij is en verder op weg gaat naar volwassenheid. Dat gz-psycholoog al een volwassen beroep is geworden, blijkt uit de belangrijke en onmisbare plek die de gz-psychologen hebben ingenomen in de gezondheidszorg. Bij volwassen worden hoort ook het ontwikkelen van een eigen identiteit en daar is misschien nog wat meer tijd voor nodig. Dit lezen we onder andere in het artikel van Peter van Drunen, die gastredacteur was van dit speciale nummer. Hij interviewde een grote groep opinion leaders in het veld, over hoe het beroep er nu voor staat. Er blijkt zowel binnen als buiten het vakgebied onduidelijkheid over wat de gz-psycholoog kan en zou moeten kunnen.

Ook wordt verschillend gedacht over wat de gz-psycholoog mag doen: eenvoudigere behandelingen of ‘het echte werk’. Als we over een poos het 40-jarig bestaan mogen vieren, zal deze identiteit vast duidelijker zijn en kampt het beroep vast met heel andere issues, een midlifecrisis wellicht? Waar was ik zelf twintig jaar geleden, bedacht ik mij, en wat wist ik toen van de gz-psycholoog? Ik was een jaar klaar met studeren en was net begonnen aan de opleiding tot psychotherapeut. Ik had een tijdje een onbetaalde werkervaringsplek bij een kleine polikliniek in een omgebouwd appartement in zo’n kenmerkende Bijlmerflat van toen. Ik wist nog niks, maar leerde er gelukkig veel, want alle psychische en