Aan het medisch beroepsgeheim wordt veel waarde gehecht; niet alleen door patiënten, maar ook door zorgverleners en het tuchtrecht. In dit artikel staan wij stil bij twee opvallende uitspraken van de tuchtrechter over het beroepsgeheim.
Regelmatig buigen tuchtrechters zich over de vraag of een zorgverlener zijn of haar beroepsgeheim heeft geschonden. Het beroepsgeheim is namelijk niet absoluut en kan (of moet) in sommige gevallen worden doorbroken. Soms mag patiëntinformatie bijvoorbeeld worden gedeeld met personen die betrokken zijn bij de hulpverlening, vaak omdat dit noodzakelijk is voor de zorgverlening. Maar de tuchtrechter maakt korte metten met ongerechtvaardigdedoorbrekingen van het beroepsgeheim.
Een klinisch psycholoog
Het Regionaal Tuchtcollege (RTG) Amsterdam heeft in 2024 een berisping opgelegd aan een klinisch psycholoog die informatie over cliënten deelde met haar echtgenote, met wie zij weliswaar een gezamenlijke behandelpraktijk houdt, maar die niet betrokken was bij de zorgverlening aan de betreffende cliënten. In haar optiek gold het medisch beroepsgeheim uitsluitend voor het vrijgeven van informatie aan derden buiten de praktijk, wat volgens het RTG dus onjuist is.
Een oogarts
Het RTG Den Bosch berispte een oogarts die zonder toestemming van de patiënt diens medische gegevens aan een medisch adviseur heeft verstrekt, en wel in het kader van een juridische procedure die door de oogarts zelf in gang was gezet. Onder bepaalde voorwaarden mogen medische gegevens weliswaar (zonder toestemming) worden gebruikt, ten einde verweer te kunnen voeren in een juridische procedure, maar daarbij is het dan wel van belang om 1) te bekijken welke gegevens achterwege kunnen blijven en 2) om de betreffende patiëntgegevens waar mogelijk te anonimiseren. In dit geval nam de tuchtrechter het de oogarts kwalijk dat die de patiënt geen toestemming had gevraagd om diens gegevens te delen
