Een psychiater gaf in een veelbesproken interview in de landelijke media negatief commentaar op een expertiseonderzoek dat door een collega- psychiater en een psycholoog was verricht. Zij dienden daarop een tuchtklacht tegen hem in.
De tuchtklacht kwam erop neer dat de psychiater de professionaliteit, integriteit en onafhankelijkheid van de klagers publiekelijk zou hebben gediskwalificeerd, en dat hij het verschil van inzicht niet aan hen persoonlijk had voorgelegd, maar zich daarover in de landelijke media had uitgelaten. Waar het regionaal tuchtcollege de psychiater hiervoor een berisping oplegde, beperkte het centraal tuchtcollege de maatregel tot een waarschuwing. Het centraal tuchtcollege overwoog daarbij onder meer dat ‘het de psychiater vrijstaat om kritiek op de rechtspraak te uiten (…). Ook staat het de psychiater vrij om zijn stelling te verdedigen (…). Dit betekent echter niet dat de psychiater bij het doen van zijn uitlatingen ook op deze wijze mag ingaan op de inhoud van een specifiek rapport (…) in een strafzaak die nog onder de rechter is, terwijl hij zelf de verdachte niet heeft gesproken en evenmin van diens medisch dossier heeft kennisgenomen.’
Elkaar niet zwart maken
Enerzijds lijkt het logisch dat BIG-geregistreerde beroepsbeoefenaren elkaar niet zomaar zwart mogen maken in de media en niet in het openbaar elkaars werk mogen bekritiseren (waarbij diegene die kritiek krijgt, zich vanwege het beroepsgeheim doorgaans ook niet zal kunnen verdedigen). Anderzijds betekent dit ook dat zorgprofessionals ten aanzien van sommige onderwerpen een beperktere vrijheid van meningsuiting hebben dan andere burgers. En dat terwijl de vrijheid van meningsuiting doorgaans als een van de belangrijkste grondrechten in onze samenleving wordt beschouwd.
Streven naar een open debat
Juist ook de gezondheidszorg heeft baat bij een open en vrij debat, waarbij ook controversiële standpunten
