Op 22 augustus 2024 heeft het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBb, de hoogste bestuursrechter) uitspraak gedaan in een zaak over de houdbaarheid van de tariefbeschikkingen voor 2022 en 2023.
Namens zorgaanbieders is aangevoerd dat de NZa onvoldoende rekening heeft gehouden met indirecte tijd en dat de tarieven daardoor niet kostendekkend en dus niet houdbaar zijn.
Indirecte tijd onvoldoende meegenomen
Het CBb oordeelt dat de mate waarin de indirecte tijd na 2017 is toegenomen, is aan te merken als een objectiveerbare en significante ontwikkeling, een waarmee de NZa rekening had moeten houden bij het vaststellen van de tarieven voor 2022 en 2023. De NZa heeft dat echter niet gedaan en heeft zich gebaseerd op de cijfers uit 2017. Het CBb komt daarom tot het oordeel dat de NZa onvoldoende indirecte tijd in de tarieven heeft meegenomen en dat de tarieven daardoor niet kostendekkend zijn. Op basis van deze uitspraak dient de NZa de maximumtarieven voor 2022 en 2023 opnieuw vast te stellen, waarbij de indirecte tijd op basis van de juiste (actuele) gegevens moet worden verwerkt. Of zorgaanbieders hier uiteindelijk veel van gaan merken is de vraag. Dat de NZa-maximumtarieven opnieuw worden vastgesteld, werkt immers niet automatisch door in de in 2022 en 2023 gehanteerde tarieven; dat hangt af van de tussen zorgaanbieders en zorgverzekeraars en/of patiënten gemaakte tariefafspraken.
Tarieven 2024 en 2025
Tegen de tariefbeschikkingen voor 2024 en 2025 is ook bezwaar gemaakt, wederom in verband met bezwaren tegen de daarin verdisconteerde vergoeding voor indirecte tijd. Daarover is nog niet beslist, maar het is dus wel verstandig om bij het maken van afspraken of het beoordelen van een voorstel rekening te houden met een mogelijke aanpassing van de
