Het zal je maar overkomen… na een ongelukkige val van de trap merk je ineens dat je met een ander accent praat. Sterker nog, wanneer de spanning oploopt, merk je dat je langzaamaan een andere taal begint te spreken en tenslotte spreek je een taal die niemand meer begrijpt.
© Lori Ellis/Stock.adobe.com
‘Man uit Australië spreekt vloeiend Chinees nadat hij uit coma is gekomen’, of ‘Door migraine-aanval spreekt Engelse vrouw ineens met een Chinees accent’. Dit zijn twee krantenkoppen over patiënten met het Foreign Accent Syndrome (FAS), ofwel het Buitenlands accent-syndroom. FAS is een zeldzame aandoening waarbij het spraakpatroon van een patiënt is veranderd.1,2 Dit kan komen door bijvoorbeeld een beroerte of hoofdletsel. FAS wordt getypeerd door het verliezen van het eigen accent, waarbij patiënten een ‘vreemde’ spreektoon aannemen. Er zijn diverse theorieën over de organiciteit van deze door trauma geïnitieerde spraakstoornis. Bij sommige patiënten is het cerebellum aantoonbaar veranderd ten opzichte van gezonde individuen.3,4 wat mogelijkerwijs het veranderde spraakpatroon verklaart. Bij andere patiënten is dergelijke breinschade niet aantoonbaar. Grofweg kunnen we onderscheid maken tussen drie vormen: Neurogene FAS6 (aantoonbare schade aan het brein); Psychogene FAS (geen aantoonbare schade aan het brein); en Mixed FAS7 (een combinatie van zowel neurogene schade en psychogene factoren).5
Vanwege de complexiteit en het samenspel van brein en motorische beweging (diverse studies laten zien dat de tongbewegingen van FAS-patiënten veranderd zijn) vraagt FAS om een multidisciplinaire behandeling.5 Deze behandeling kan bestaan uit reguliere psychologische
