De wens tot euthanasie bij psychisch lijden is een onderwerp dat langzamerhand uit de taboesfeer raakt. Sinds 2002 is euthanasie gelegaliseerd en vastgelegd in de Wet Toetsing Levenseinde op verzoek. Deze wet maakt geen onderscheid tussen euthanasie vanwege een lichamelijke of psychische aandoening. De implementatie in de praktijk roept bij veel mensen weerstand op. De oprichting van de Levenseindekliniek, in 2012 (gewijzigd in Expertisecentrum Euthanasie), en het opstellen van de Richtlijn Levensbeëindiging op verzoek bij patiënten met een psychische stoornis, hebben het mede mogelijk gemaakt dat er tegenwoordig op een zorgvuldigere manier met euthanasiewensen wordt omgegaan. In de praktijk betekent dit ook dat patiënten hier vaker over in gesprek gaan en vaker een verzoek indienen. In 2021 waren er 868 meldingen van mensen met een psychische aandoening (bijna een kwart van alle meldingen) en euthanasiewens, en bij ongeveer 10% van hen is daadwerkelijk euthanasie verleend. In dit boek, geschreven door twee ervaren psychiaters op het gebied van Euthanasie en ervaringsdeskundige Esther Beukema, wordt op transparante wijze ingegaan op de aanpak en dilemma’s van een euthanasietraject. Het boek geeft praktische informatie over hoe een euthanasietraject verloopt, over de haken en ogen rond de zorgvuldigheidseisen en over de euthanasiecode. Daarnaast maken de dagboekfragmenten van de inmiddels overleden Esther Beukema invoelbaar wat uitzichtloos en ondraaglijk lijden betekent. In het boek worden uiteenlopende overwegingen en ook bezwaren besproken, al moge duidelijk zijn dat beide auteurs het belang van de mogelijkheid van euthanasie onderstrepen.