Inmiddels weten we beter. ‘Gz-psycholoog’ is een titel met status geworden. Studenten verdringen zich om optimaal voor te sorteren op de GZ-opleiding. Afgestudeerden zijn bereid gemiddeld vijf jaar te wachten op een opleidingsplaats, instellingen vechten om opleidingssubsidies en vacatures blijken moeilijk op te vullen.

Tegelijkertijd laait, als een veenbrand, telkens weer de discussie op over de meerwaarde van de gz-psycholoog. Recent bijvoorbeeld weer, in een LinkedIn-discussie over het tekort aan gz-psychologen:

‘hoe het bestaat dat zo veel, zeer bekwame psychologen NIP met veel kennis, ervaring en uitstekende contactuele eigenschappen links worden gelaten, worden genegeerd’, zo vraagt ene Pjotr K zich retorisch af.

Heeft Pjotr gelijk? Helemaal wel, en tegelijk helemaal niet. Helemaal wel: enerzijds is niet elke gz-psycholoog bekwaam, en natuurlijk zijn er niet-BIG-geregistreerde psychologen en pedagogen die hun werk even goed of zelfs beter doen. Maar anderzijds: datzelfde kan gezegd worden van chauffeurs zonder rijbewijs,