Guy Bosmans pleit voor herstel van de gehechtheidsrelatie
De behandeling van jongeren met depressieve of suïcidale gevoelens is lang niet altijd effectief. Volgens Guy Bosmans komt dat onder meer doordat in de therapie vaak toch nog onvoldoende oog is voor hun thuissituatie.
Sinds tien jaar propageert de Vlaamse gedragstherapeut daarom de Attachment Based Family Therapy (ABFT). ‘Als een jongere die al lang het geloof heeft verloren dat er iemand om hem geeft, opeens ervaart dat papa en mama hem wel degelijk graag zien, is dat zo helend.’
‘Het ligt eigenlijk voor de hand’, zegt Guy Bosmans op zijn bescheiden werkkamer in het Leuvense Instituut voor Pedagogische Wetenschappen, als hij antwoord geeft op de vraag waarom je de familie bij de therapie van een depressieve jongere zou betrekken. ‘Als ouders er om welke reden dan ook niet in slagen om hun jonge kinderen de steun en zorg te geven die zij nodig hebben, dan verliezen die kinderen het vertrouwen dat ze met hun problemen bij hun ouders terechtkunnen. Als zulke onveilig gehechte jongeren op latere leeftijd gestresst raken, zullen ze minder snel hulp zoeken, bij hun ouders maar ook bij anderen, met als gevolg dat ze een groter risico lopen op een depressie. Je kunt zo’n jongere dan wel voor de depressie behandelen, maar ik zou eerst de vertrouwensband met de ouders proberen te herstellen, zodat de jongere zich niet langer afgewezen voelt. Daarop richt ABFT zich.’
Hoe kwam u bij ABFT?
‘Voor mijn eerste baan als therapeut werkte ik in een psychiatrisch centrum voor kinderen, in Genk (BE). Bij bijna elk kind dat daar de revue passeerde speelde een probleem met de gehechtheid. Maar ik had geen idee wat ik eraan kon doen; ik had als gedragstherapeut
