Op dit moment stuurt een arts die iemand heeft gediagnosticeerd met dementie nog vaak met lege handen naar huis. Terwijl die persoon dan al begeleiding nodig heeft. Het onderzoek van Eikelboom laat dit ook zien.

“Voorheen werd altijd gedacht dat dat zogenoemde onbegrepen of probleemgedrag pas in de laatste fase bij dementie optreedt en dus vooral in verpleeghuizen voorkomt. Maar dit soort gedrag, zoals bijvoorbeeld heel vaak dingen herhalen, initiatiefverlies of achterdocht, kan juist ook een eerste uiting zijn van dementie. Die veranderingen hebben een groot effect op de mensen met dementie zelf, maar natuurlijk ook op hun naasten.”

Volgens Eikelboom vallen mensen net na de diagnose dementie nog regelmatig in een gat. Soms omdat ze zelf de diagnose nog moeten verwerken en begeleiding afhouden, maar regelmatig ook omdat het onduidelijk is wie die begeleiding bij hen gaat oppakken of omdat een casemanager dementie door personeelsgebrek lang op zich laat wachten.

Doorverwijzen in vroeg stadium

Het is daarom heel belangrijk dat een arts al in een vroeg stadium doorverwijst naar een casemanager dementie, die iemand op individueel niveau kan helpen. Een casemanager is een vaste begeleider voor mensen met dementie en hun naasten. Die denkt mee, en bekijkt wat die persoon voor zorg nodig heeft, hoe hij of zij met de ziekte om kan gaan en ondersteunt ook naasten.

Het is een misverstand dat een casemanager in het begin niet nodig is. Juist dan verandert het gedrag ook al. Ook bij het begin van de