Marrik van Rozendaal reageert op de interviews met Arnoud Arntz, Maartje Schoorl en Sako Visser in GZ-psychologie nr. 2. Via de volgende links zijn de oorspronkelijke artikelen te lezen: en

Op uitnodiging van de redactie reageert Greet Vanaerschot, gastprofessor Psychotherapie aan de Universiteit Antwerpen, op de eerder verschenen opinie Onderzoek naar de therapeutische relatie: Golden Oldie of toekomstmuziek?, van Jojanneke Bruins, Jorien van der Velde, Miriam Tolsma, Philippe Delespaul en Stynke Castelein (GZ-psychologie, nr. 1, 2018).

De afgelopen jaren zijn in toenemende mate competenties vastgesteld waar afgestudeerde psychologen en psychotherapeuten aan moeten voldoen.

De gz-psycholoog is een succes, de titel niet. Ik krijgt het ook al twintig jaar niet ‘tussen de oren’ bij mijn collega’s niet-psychologen. Zij blijven doen wat heel Nederland doet, ze noemen ons psychologen en snappen wat een psycholoog is en kan.

In verschillende richtlijnen en zorgstandaarden wordt benadrukt dat het voor het effect van de behandeling van patiënten met een ernstige psychische aandoening (EPA) belangrijk is om te investeren in een goede therapeutische relatie. Toch is er nog maar weinig onderzoek gedaan naar hoe je een goede therapeutische relatie met EPA-patiënten opbouwt en in standhoudt.

‘Is het samenbrengen van intrinsiek gemotiveerde, hoogopgeleide en ervaren zorgverleners voldoende basis voor effectief teamwork?’ Die vraag stelt chirurg Marck Haerkens, directeur van Wings of Care, een adviesorganisatie met een operationele expertise op het grensvlak van lucht-, ruimtevaart en zorg. Wings of Care, vrij vertaald Zorgvleugels, verwijst naar de missie van deze adviesorganisatie: betere patiëntenzorg. Op uitnodiging van de redactie geeft Haerkens in GZ-psychologie zijn visie op samenwerking in de zorg.

De ROM staat nu al lange tijd lijkt me prima ter discussie. Psychotherapeut en auteur Rob Faltin stelt voor om de kwaliteit van de metingen te verbeteren.

Begin dit jaar verscheen er in het internationale vaktijdschrift Lancet Psychiatry1 een merkwaardig artikel over ADHD en hersenomvang, want de conclusies van de 82 auteurs staan haaks op hun resultaten en bevindingen. Waarom overdrijven of verdraaien sommige wetenschappers hun bevindingen, en met welke gevolgen?

Met de deze brief reageert de auteur op een eerder verschenen opinie van Bob Cools, directeur van het CGG De pont in Mechelen: ‘De Nieuwe GGZ: een apologie en utopie’.