De behandeling van jongeren met depressieve of suïcidale gevoelens is lang niet altijd effectief. Volgens Guy Bosmans komt dat onder meer doordat in de therapie vaak toch nog onvoldoende oog is voor hun thuissituatie.

Op 17 januari had Utrecht de primeur. Voor het eerst in Nederland legden afgestudeerde gz-psychologen daar een eed af, waarin zij beloofden hun beroep op een integere manier te zullen uitoefenen.

Dit voorjaar verscheen de Nederlandse vertaling van het boek Thrive, genaamd Therapiewinst, waarin de hoogleraren David Clark (University of Oxford) en Richard Layard (London School of Economics) beschrijven hoe zij in Groot-Brittannië voor een revolutie in de ggz zorgden. De boodschap van het boek is tweeledig. Niet alleen toont onderzoek aan dat psychologische behandelingen effectief zijn en dat het dus schandelijk is dat nog maar zo weinig patiënten zo’n behandeling krijgen; investeren in de ggz is ook nog lucratief, omdat elke geïnvesteerde euro minstens een euro aan besparingen oplevert.

Het lijkt niet onaannemelijk dat mensen met autisme op latere leeftijd in toenemende mate last krijgen van aandoeningen zoals dementie. Maar recent onderzoek suggereert juist het tegendeel. Aan de Universiteit van Amsterdam probeert hoogleraar neuropsychologie Hilde Geurts een nog vrijwel braakliggend onderzoeksterrein te ontginnen.

In het najaar van 2017 gaf Gerben Meynen aan de Amsterdamse VU zijn oratie Kwetsbare keuzes , als eerste Nederlandse hoogleraar Ethiek en psychiatrie. Centraal in zijn betoog stond de vraag in hoeverre een psychische stoornis iemands wilsbekwaamheid of toerekeningsvatbaarheid kan beïnvloeden, en met welke criteria dat kan worden vastgesteld. Aan GZ-psychologie legt hij uit dat het antwoord op deze praktische vraag verband houdt met het eeuwenoude filosofische probleem van de vrije wil.