Studies wijzen uit dat een minderheid van de psychologen een lage tot gemiddelde mate van burn-out of beroepsstress ervaart en dat meer dan de helft van de ondervraagde psychologen een matige tot hoge beroepsstress ervaart. Deze laatste groep psychologen loopt daarmee een verhoogd risico op een mindere kwaliteit van leven, met meer kans op psychische problemen, verzuim en een verminderde praktijkomzet.
Tussen psychologen zijn individuele verschillen aan te wijzen die de kans op een burn-out verhogen, zo blijkt uit een recente meta-analyse.1 Burn-out is een staat van chronische stress, met drie kenmerken: (1) emotionele uitputting, (2) depersonalisatie en (3) verminderde persoonlijke prestaties. Bij psychologen werd de burn-outgerelateerde stress met name veroorzaakt door emotionele uitputting.
Uit de studie blijkt ook dat het vooral jonge psychologen zijn die meer kans maken op het krijgen van een burn-out. De auteurs geven hiervoor als reden dat jonge psychologen minder copingstrategieën hebben om met de problemen van cliënten om te kunnen gaan. Ook verwachten ze vaak te veel van de behandeling, waardoor ze regelmatig teleurgesteld raken. Ook wanneer een psycholoog te veel emotioneel betrokken is bij cliënten, verhoogt dat het risico op een burn-out.
Bron: GZ-psychologie, Nieuws uit de wetenschap, augustus 2018
