Op het moment dat ik deze column schrijf, werken we nog met z’n allen thuis. Je zou denken dat iedereen nu dan ook voldoende tijd heeft om vakliteratuur bij te houden. Zo stuurde een vriendin mij vanochtend een foto van een boek over de anatomie van de hersenen, met de mededeling dat ze daar eens lekker haar tanden in ging zetten de komende week nu ze vrij thuis is, omdat de geplande vakantie naar Noorwegen niet doorgaat.

Drukte is voor mij vaak een reden of excuus om dit soort, in principe heel interessante boeken op een onaangeroerde stapel te laten liggen. En eerlijk is eerlijk, een beetje meer kennis op allerlei gebied zou ik best kunnen gebruiken. Doordat er zoveel activiteiten wegvallen nu, heb ik zelf het idee wel iets meer tijd te hebben. Toch is het interessant om te zien dat dit door mensen heel verschillend wordt ervaren. Ik ken mensen die het juist drukker hebben, omdat de nieuwe manier van werken – thuis, met beeldbellen – hen meer energie kost. En omdat er tegelijkertijd ook kinderen in de gaten moeten worden gehouden, zodat ze tijdens de google-meet-bijeenkomsten met hun leraren en klas niet stiekem op hetzelfde moment op een ander scherm zitten te gamen.