De zogeheten taalontwikkelingsstoornis (TOS) lijkt weinig bekend, maar komt bij ongeveer 5% van de kinderen voor. En afgaande op de statistieken zou deze ook bij veel volwassenen nog een rol kunnen spelen. TOS is een neurocognitieve ontwikkelingsstoornis, waarbij het vermogen om taal te leren en de taalverwerking in de hersenen moeilijk verlopen. Een kind met TOS heeft dan ook grote moeite met praten en/of het begrijpen van taal. De taal- en spraakontwikkeling verloopt bij hen hierdoor anders dan bij leeftijdsgenoten.¹ Onderzoek laat zien dat kinderen met TOS ook andere problemen kunnen ervaren, bijvoorbeeld in het executief functioneren en op sociaal-emotioneel vlak.^2,3 Tevens laten verschillende studies zien dat bij kinderen met TOS ook verstoringen zijn te zien in de theory-of-mind.² Er zijn verschillende visies op TOS. Mensen die het linguïstisch perspectief aanhangen, stellen dat TOS vooral verwijst naar problemen in het verwerven van fonologische en grammaticale kennis. Volgens het cognitieve perspectief zou TOS gerelateerd zijn aan problemen met leren, en dan met name aan het impliciet leren van taalpatronen en taalstructuur. Hier is nog veel discussie over. Afgezien daarvan ervaren patiënten met TOS veel lijdensdruk in het dagelijks leven, ook omdat zij vaak te weinig begrip krijgen van hun omgeving. Taal is immers verweven met ons bestaan. De impact van TOS op het dagelijks leven is niet te onderschatten.

Bronnen

1. www.​kentalis.​nl/​tos

2. Vissers C. & Koolen S. Theory of mind deficits and social