Het beroepsgeheim en een systeembenadering in crisissituaties
Een systeemgerichte benadering kan van groot belang zijn voor patiënten in een acute crisis, want vaak kan een crisis alleen in overleg met familieleden worden afgewend. Familieleden maken zich niet zelden zorgen over een patiënt, en willen weten hoe het gaat. Maar wat nu als de patiënt in een crisis niet wil dat zijn of haar familie erbij wordt betrokken? Psychotische of manische patiënten hebben vaak geen vertrouwen in hun familieleden. Patiënten met een ernstige depressie willen hun familieleden soms niet belasten. Het is niet ongebruikelijk dat een opgenomen patiënt absoluut niet wil dat zijn familie over de opname wordt geïnformeerd. Die situatie kan ons als behandelaar met een dilemma opzadelen. Moeten we de wens van de patiënt respecteren, of moeten we de patiënt de beste zorg bieden en de familie wel informeren en waar mogelijk bij de zorg betrekken?
Wettelijke ruimte
Het beroepsgeheim is tamelijk absoluut, en mogelijkheden om dit te doorbreken zijn er eigenlijk alleen als ernstig en concreet gevaar voor de patiënt of anderen daarmee voorkomen kan worden. Als de patiënt niet wil dat familie bij de zorg betrokken wordt is het juridisch gezien vrijwel onmogelijk dat wel te doen. Zelfs als het overduidelijk in iemands belang is om anderen erbij te betrekken, biedt de wet daar geen ruimte voor. Dat betekent allereerst dat we ons tot het uiterste moeten inspannen om samenwerking met de patiënt te bereiken, waardoor die mogelijk alsnog toestemming geeft om
