AMBIT is een doorontwikkeling van F-ACT Persoonlijkheidsstoornissen; richting meer wijkgericht werken, zonder verlies van specialistische kennis en expertise. Er wordt gebruik gemaakt van een op mentaliseren gebaseerde werkwijze, ontwikkeld door het Anna Freud Center in Londen.1,2,3 De behandeling was oorspronkelijk bedoeld voor moeilijk bereikbare jongeren met ernstige en complexe problemen, waaronder ook psychische problemen. Maar de interventie blijkt net zo geschikt voor de behandeling van moeilijk bereikbare volwassenen met ernstige psychische problemen (EPA-patiënten). Net als de oorspronkelijke jonge doelgroep van AMBIT zijn veel EPA-patiënten ernstig gedesillusioneerd geraakt in de hulpverlening en maken onvoldoende gebruik van het reguliere behandelaanbod.

Zeker onder de doelgroep EPA-patiënten met persoonlijkheidsstoornissen heerst ‘Epistemisch wantrouwen’4 ten aanzien van de hulpverlening waardoor zij niet of slecht profiteren van reguliere behandelvormen en buiten de boot vallen.5 Als een hulpverlener nadrukkelijk de moeite neemt om het perspectief van een moeilijk bereikbare patiënt in te nemen, kan het wantrouwen langzaam verdwijnen. Het leereffect daarvan is grotendeels indirect; doordat het vertrouwen zich herstelt, durft de patiënt weer te leren van de eigen sociale omgeving. Kortom, de verandering bij de patiënt wordt vooral gerealiseerd door wat die na- en/ of buiten de behandeling leert. De therapie zal dan ook succesvoller zijn naarmate de (naaste) betrokkenen van de patiënt goedaardiger zijn en de interventie wordt toegepast in de context van de sociale leeromgeving van de patiënt.

Noot: concrete sociale (psychiatrische) interventies sluiten vaak beter aan bij de wensen van moeilijk bereikbare