Australië wordt in de media vaak afgespiegeld als een gevaarlijk land. Toen hij vorig jaar op bezoek kwam, durfde mijn achtjarige neefje nauwelijks het vliegtuig uit, uit angst dat de krokodillen en haaien hem zouden opvreten. Hij was ervan overtuigd dat mijn partner altijd een hamer bij zich had, om spinnen dood te slaan. Nu valt dat natuurlijk reuze mee, maar de mensen staan hier wel dichter bij de dood voor mijn gevoel.
Sjef, mijn eerste cliënt van vandaag, vertelt over een ongeluk dat hem nog steeds dwarszit. Hij werkte in een fabriek waar gelatine wordt gemaakt door koeienhuiden chemisch te bewerken met verschillende substanties. Op een ochtend bleken de koeienhuiden per ongeluk de hele nacht, in plaats van een uurtje, in de chemische stof te hebben gelegen en de huiden waren helemaal opgelost. Zijn baas, die dat ook nog nooit had meegemaakt, gaf het team de opdracht om de substantie in een plastic container weg te pompen. Maar na een paar minuten bleken er giftige dampen vrijgekomen en viel zijn collega Kip neer. Sjef redde Kip met gevaar voor eigen leven, maar in plaats van als held te worden bedankt, probeerde zijn baas hem te ontslaan.
Harry, een volgende cliënt, was getuige van een gasexplosie waarbij zijn baas om het leven kwam. Het afvalverwerkingsbedrijf nam het niet zo nauw met de veiligheid en voor zijn baas, die de onveiligheid al vele malen had aangekaart, dreigde ontslag. Harry worstelde enorm met de beelden van zijn
Premium
Wil je dit artikel lezen?
Al abonnee? Log dan in
