De loopbaan van veel gz-psychologen verloopt in een rechte lijn; studeren, werken in de ggz, naar de GZ-opleiding, en aan het werk als gz-psycholoog. Zo niet de carrière van Elise Griede. 25 Jaar na het behalen van haar master Psychologie rondt zij pas dit jaar de gz-opleiding af om in ARQ Centrum '45 veteranen met PTSS te gaan behandelen.
Kun je iets vertellen over je achtergrond?
‘Ik ben afgestudeerd in de Theoretische psychologie, een wetenschapsfilosofische richting die zich buigt over vragen als: hoe heeft de psychologie zich ontwikkeld, hoe denken we over de menselijke geest, over bewustzijn? Daarnaast volgde ik klinische vakken, maar naast een denker was ik ook een doener en toen ik de kans kreeg om naar de Theaterschool in Amsterdam te gaan, een andere interesse, heb ik die met beide handen aangegrepen. Na die studie heb ik een paar jaar als professioneel podiumkunstenaar gewerkt, samen met onder anderen Arjan Ederveen en theatergezelschap de Dogtroep. Het was een leuke tijd, maar op een gegeven moment begon ik de maatschappelijke betrokkenheid te missen.’
Hoe gaf je hier invulling aan?
‘Ik ging aan de slag bij de hulporganisatie War Child, waar ik mijn creatieve achtergrond en psychologie kon combineren. Al vrij snel werd ik in het diepe gegooid; ze stuurden me voor een paar maanden naar Oeganda, waar ik een trainingsprogramma psychosociale hulpverlening heb opgezet voor lokale hulpverleners.’.
Van theaterwerk naar humanitaire hulpverlening, een uitdagende switch.
‘Dat klopt. De humanitaire hulpverlening is bovendien een sector met veel tijdsdruk, een eigen jargon, eigen wetmatigheden en allerlei lastige dilemma’s. Die werkcultuur moest ik me eigen maken en tegelijkertijd moest ik zien te doorgronden wat er op dat moment in Oeganda allemaal aan de hand was, om daar het psychosociale hulpaanbod op af te stemmen. Destijds was er in Noord-Oeganda een rebellenleger actief dat enorme wreedheden
