Het lijkt alsof er niets goed gaat, we voortdurend aan het hozen zijn om de boot boven water te houden en aan varen niet toekomen.

Omdat we het zelf ook merkwaardig vinden dat er alleen aandacht is voor alles wat moeilijk is en niet goed loopt, hebben we aan de agenda van de patiëntenbespreking een nieuw punt toegevoegd: het succesverhaal. Daarin vertellen de collega’s over een mooie interventie, een succesvolle behandeling of een andere opwekkende gebeurtenissen uit het leven van een therapeut. Er gebeuren echter merkwaardige dingen rond dit agendapunt. Allereerst schiet het agendapunt er meestal bij in. Geen tijd en aandacht voor het positieve. Verder valt er vaak een oorverdovende stilte als er geroepen wordt ‘heeft iemand nog een succesje te melden?’. Om de boel op te porren, roep ik soms: ‘aan de stilte te beoordelen, doen we klaarblijkelijk niets goed.’ Dat helpt niet echt. Wat is er aan de hand? Gaat er werkelijk niets goed? Dat kan ik niet geloven. Is het valse bescheidenheid? Therapeuten lijken net patiënten in hun neiging moeilijkheden te benadrukken en stil te vallen als hen gevraagd wordt een verbetering of iets positiefs over zichzelf te melden. In onze sessies maken we patiënten duidelijk dat het onverstandig is om al te veel stil te staan bij mislukkingen en problemen. We laten patiënten een witboek invullen over dingen die ze goed doen en waarop ze trots mogen zijn. Uiteraard kunnen problemen besproken worden in de sessies, maar we zoeken naar een evenwicht tussen problemen en de vorderingen die een patiënt maakt.

Ooit had ik een baas die aan iedereen vertelde dat hij fantastische medewerkers had, die fantastische behandelingen uitvoerden bij bijzondere patiënten. Dat is misschien het andere uiterste, maar iedereen vloog voor hem; het team had vleugels. Trots zijn op je werk. Uiteraard is het niet alleen de taak van de teamleider om dat te roepen, maar ook therapeuten mogen wel iets meer opscheppen over al het goede dat zij doen. Het is eigenlijk niet eens opscheppen, het is meer een kwestie van er een schepje bovenop doen; iets meer trots. Bij patiënten beseffen we als therapeuten dat er een grote kracht uitgaat van het bekrachtigen van successen. Misschien kunnen we deze wetenschap iets vaker op onszelf toepassen?