In de ggz-instelling waar ik werk, verdwijnen medewerkers in groten getale, deels uit onvrede, deels doordat de golf van babyboomers tegen hun pensioen aanklotst.
Er zijn vele openstaande vacatures; de hoeveelheid therapeuten die na hun opleiding de instelling verlaat en een eigen praktijk begint, is schrikbarend. Medewerkers stemmen met hun voeten en die stemming zegt dat werken bij een ggz-instelling niet bijster populair is.
Voor basispsychologen is dat goed nieuws. Voorheen werden zij moeiteloos weggeconcurreerd door meer geschoolde krachten en hadden zij bij gebrek aan ervaring nauwelijks kans op een baan. Nu ligt dat anders. Wat voor de basispsycholoog een zegen betekent, is in het grotere geheel een drama. In de wandelgangen hoor ik mensen zeggen dat iedereen vervangbaar is. Dat is niet zo, simpelweg doordat er steeds minder goed opgeleide therapeuten zijn om voor vervanging te zorgen. Om ggz-organisaties overeind te houden, is het nodig de uitstroom van medewerkers te temperen en mensen terug te winnen. Daarvoor is het nodig om de tevredenheid van de medewerkers in de top drie van het instellingsbeleid te zetten, en bij voorkeur op nummer één. Waarschijnlijk voelen managers zich tekortgedaan door mijn opmerking, omdat zij ongetwijfeld vinden dat de tevredenheid van de medewerker reeds hoog in het vaandel staat. We krijgen een feestje van de baas, we krijgen een boek cadeau en een massage op een wellnessdag. Wie zegt dat men niet z’n best doet? Ik moet denken aan verjaardagen. Er zijn altijd mensen die mij verrassen met een origineel cadeau, met iets dat ik niet gevraagd heb. Soms zitten er leuke dingen tussen, soms ook niet. Niettemin ben ik altijd teleurgesteld als de dingen die op mijn wensenlijstje staan niet gegeven worden. Ik heb liever een cadeau van mijn lijstje dan een ongevraagd cadeau, hoe goedbedoeld ook en hoe leuk dat cadeau soms ook is. Wellicht wringt daar de schoen: de initiatieven die men neemt om medewerkers tevreden te houden, zijn ongevraagde cadeaus. Zou het niet beter zijn als het management of HR aan de medewerkers een verlanglijstje vraagt met dingen die hun werkplezier vergroten en dat medewerkers dan ook daadwerkelijk een aantal dingen van dat lijstje cadeau krijgen? Ons team heeft besloten om niet af te wachten totdat er gevraagd wordt naar ons verlanglijstje. We nemen zelf het initiatief om een lijstje maken van dingen die ons werkplezier vergroten. We gaan dat gewoon inleveren bij de baas. Hopelijk krijgen we wat we vragen, namelijk een gewenst cadeau.
Michel Reinders
is klinisch psycholoog bij Expertise Centrum Psychosomatiek GGZinGeest, Amstelveen.
