In diverse steden in Nederland staat het voorkomen van (herhaalde) dakloosheid al een tijdje hoog op de agenda. In 2019 is er in Utrecht een aanpak ontwikkeld die zich richt op meerdere levensgebieden om dit complexe probleem te voorkomen. Dr. Nienke Boesveldt, een socioloog verbonden aan de Universiteit van Amsterdam, en haar team van onderzoekers en ervaringsdeskundigen hebben de effectiviteit van deze aanpak onderzocht. Gedurende de periode van 2019 tot en met 2023 hebben ze de levenspaden van 69 (ex-) dak- en thuisloze personen in de regio Utrecht gevolgd, waarbij beschermende en risicofactoren zijn geïdentificeerd.

Uitkomsten van het Onderzoek

De cijfers tonen aan dat ruim twee derde van de deelnemers in 2023 succesvol is uitgestroomd naar een zelfstandige woning. Echter, bijna een derde heeft alternatieve en minder stabiele routes bewandeld. Hierbij zat 20% in een blijvend onderbroken traject en/of ervoer herhaalde dakloosheid, terwijl 7% verbleef in langdurig zorgaanbod zoals opvang, beschermd wonen, of een kliniek. Vijf deelnemers overleden op relatief jonge leeftijd na een voorgeschiedenis van langdurige herhaalde dakloosheid, vaak gepaard met buiten slapen.

Succesvolle Uitstroom: Beschermende en Risicofactoren

Risicofactoren voor een succesvolle uitstroom naar een zelfstandige woning zijn gerelateerd aan het niet goed overzien van toekomstige hulpvragen, onduidelijkheden bij regio-gemeentes waarnaar men uitstroomt, en veranderingen zoals nieuwe verantwoordelijkheden en begeleiders. Beschermende factoren omvatten focus op daginvulling, (begeleiding bij) financiën, en inzet op het opbouwen van een stevig sociaal netwerk. Op de lange termijn zijn continuïteit van het huurcontract en een proactieve en langdurige inzet