De 12-jarige Dalva woont alleen met haar vader, tot de politie binnenvalt en haar onder jeugdbescherming plaatst. Het meisje gedraagt en kleedt zich als een volwassen vrouw, en snapt totaal niet waarom ze zo ruw van haar geliefde vader werd weggerukt. Met hulp van haar kamergenoot Samia en haar begeleiders in de opvang zal Dalva moeten leren om weer kind te worden. Gaandeweg begint ze te begrijpen dat de liefde die ze met haar vader deelde niet was wat ze dacht, en dat ze een heel ander trauma te verwerken heeft dan de plotselinge breuk.

In een interview met de Volkskrant vertelt regisseur Nicot, die voor deze film jarenlang onderzoek deed in een Frans jeugdopvangcentrum, dat de pijn van deze kinderen niet zit waar je het verwacht. ‘We zijn geneigd te denken dat ze in een hel leven, dat we ze daaruit trekken en dat alles dan goedkomt. Maar nee! Kinderen hebben in zo’n situatie geen idee van de hel waarin ze leven. Het is hun dagelijkse werkelijkheid, ze hebben manieren ontwikkeld om daarmee om te gaan. En dan zetten buitenstaanders plots een ander licht op die werkelijkheid. Daar begint de grote pijn.’ Dit schokkende, maar ook prachtige en intieme drama met de 12-jarige Zelda Samson die imponeert als Dalva, is een absolute aanrader.

Annemarie de Leng
hoofdredacteur GZ-psychologie